Η διασυνοριακή συλλογή αποδείξεων στην Ε.Ε. και η αποδεικτική αξιοποίηση αυτών στην εθνική ποινική δίκη
Τίτλος:
Cross-border collection of evidence in the EU and the use of evidence in national criminal proceedins
Κύρια Υπευθυνότητα:
Μπαλαούρα, Ιουλία-Ιωάννα Ν.
Επιβλέπων:
Λίβος, Νίκος
Θέματα:
Keywords:
Παραδεκτό απόδειξης, Ευρωπαϊκή Εντολή Έρευνας, Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, forum regit actum, locus regit actum, αποκλεισμός Admissibility of evidence, European Investigation Order, European Public Prosecutor's Office, forum regit actum, locus regit actum, exclusion
Ημερομηνία Έκδοσης:
2022
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το ζήτημα των ενωσιακών αποδεικτικών στοιχείων στις ενωσιακές ποινικές διαδικασίες μέσα από τις διόπτρες του νομικού εργαλείου της Οδηγίας 2014/41/ΕΕ για την Ευρωπαϊκή Εντολή Έρευνας (ΕΕΕ) και του Κανονισμού 2017/1939 για την Ευρωπαϊκή Εισαγγελική Αρχή. Σκοπός της εργασίας είναι να αναδείξει το πρόβλημα της ενωσιακής απόδειξης στο πλαίσιο της σύγχρονης διασυνοριακής συνεργασίας για την καταπολέμηση του εγκλήματος, το οποίο παρά τις ενωσιακές προσπάθειες από τον ενωσιακό νομοθέτη για την επίλυσή του, αυτό παραμένει δυσεπίλυτο. Σε αυτή την προσπάθεια ανάδειξης του προβλήματος θα παρουσιαστεί ευσύνοπτα στο πρώτο κεφάλαιο το ιστορικό και θεσμικό πλαίσιο προκειμένου να γίνει αντιληπτή η εικόνα στον αναγνώστη της πολυδιάσπασης των εργαλείων στον χώρο της δικαστικής συνεργασίας σε ποινικές υποθέσεις και δη στην αμοιβαία δικαστική συνδρομή. Εν συνεχεία στο δεύτερο κεφάλαιο θα παρουσιαστεί η μετάβαση προς την «ελεύθερη κυκλοφορία των αποδείξεων» και εκεί θα εξεταστούν αφενός το δίπολο των δυο προβληματικών αρχών, forum regit actum και locus regit actum, που διέπουν το πεδίο της αμοιβαίας αποδοχής/του αμοιβαίως παραδεκτού των ενωσιακών ποινικών αποδείξεων και αφετέρου προτεινόμενες πολιτικές επιλογές της ενωσιακής ατζέντας. Στο τρίτο και τέταρτο κεφάλαιο θα εξεταστούν η Ευρωπαϊκή Εντολή Έρευνας (ΕΕΕ) και η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία κατ’αντιστοιχίαν κεφαλαίων. Συγκεκριμένα, στο τρίτο κεφάλαιο θα γίνει μία αξιολόγηση θετικών και αρνητικών σημείων της ΕΕΕ ως προς το παραδεκτό της ενωσιακής ποινικής απόδειξης και μέσα από ενδεικτικά νομολογιακά παραδείγματα αλλά και από μία ερευνητική μελέτη προγράμματος θα φωτιστούν ορισμένες πτυχές του ειδικότερου ζητήματος των παράνομων εν ευρεία έννοια αποδείξεων στις παρακολουθήσεις τηλεπικοινωνιών. Ακόμη, θα εξεταστεί η δέουσα αντιμετώπιση του παραδεκτού των αποδείξεων μέσα από προτεινόμενες λύσεις με παράλληλες αναφορές στο δίπολο των αρχών forum regit και locus regit. Στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο θα γίνει εξίσου αναφορά στη νομική βάση της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας, στα μέτρα έρευνας που προβλέπονται και σε ανησυχίες που εγείρονται ως προς τα θεμελιώδη δικαιώματα με γενικές παράλληλες αναφορές στην προσέγγιση που χρησιμοποιεί το ΕΔΔΑ ενώ θα προταθούν και συγκεκριμένα προτεινόμενα μοντέλα παραδεκτού αποδείξεων στον εν λόγω θεσμό χωρίς να λείψουν και κριτικές προσεγγίσεις σε σχετικές διατάξεις του ενωσιακού αυτού οργάνου για το παραδεκτό. Στο τελευταίο κεφάλαιο θα ακολουθήσει μία συνοπτική απλώς και μόνο επισκόπηση των νομικών συστημάτων στην ΕΕ προς τον σκοπό συμπλήρωσης και επίρρωσης της διαφορετικής, ανομοιογενούς «εθνικής ταυτότητας» των εννόμων τάξεων και διαφορετικών κανόνων παραδεκτού σε αυτές.
Abstract:
The current dissertation addresses the issue of EU evidence in EU criminal proceedings through the lenses of the legal instrument of Directive 2014/41/EU on the European Investigation Order (EIO) and Regulation 2017/1939 on the European Public Prosecutor's Office. The aim of this dissertation is to highlight the problem of EU evidence in the context of modern cross-border cooperation in the fight against crime, which in spite of the EU efforts by the EU legislator to address it, this remains unsolved. In this attempt to highlight the problem, in the first chapter it will be presented the historical and institutional context in order to give the reader a clear picture of the fragmentation of instruments in the area of judicial cooperation in criminal matters, and in particular in the area of mutual legal assistance. The second chapter will then present the transition to the 'free movement of evidence' and will examine the two problematic principles, forum regit actum and locus regit actum, which govern the field of mutual admissibility of EU criminal evidence, as well as the proposed policy options of the EU agenda. In the third and fourth chapters, the European Investigation Order (EIO) and the European Public Prosecutor's Office will be examined accordingly. In particular, in the third chapter an assessment of the positive and negative aspects of the EIO shall follow with regard to the admissibility of EU criminal evidence and, through illustrative case law examples and a research project study, the writer will shed light on certain aspects of the particular issue of illegally obtained evidence in a broad sense in the field of telecommunications interception. Furthermore, the proper address of the admissibility of evidence will be examined through proposed solutions with parallel references to the principles of forum regit and locus regit. In the next chapter, it will be examined the legal basis of the European Public Prosecutor's Office, the investigative measures provided for and the concerns raised with regard to fundamental rights, with an overall parallel reference to the approach used by the ECtHR, while the writer shall showcase specific proposed models for the admissibility of evidence in this institution, without omitting critical approaches to relevant provisions of this EU institution on admissibility. The last chapter shall highlight a brief overview of the legal systems in the EU in order to complement and substantiate the different, heterogeneous 'national identities' of legal orders and different rules of admissibility in them.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Ευρωπαϊκό Ποινικό Δίκαιο και Πολιτική, 2022
