Η διπλή διάσταση της ευαλωτότητας στο ελληνικό σύστημα ασύλου το διάστημα 2015-2021: ο ρόλος της ευαλωτότητας στη χορήγηση διεθνούς προστασίας ως μια αντανάκλαση της υποκειμενικής φύσης του ασύλου
Τίτλος:
Uses and misuses of the vulnerability notion in the Greek asylum system during 2015-2021: the role of vulnerability on granting international protection as a reflection of the subjective nature of asylum
Κύρια Υπευθυνότητα:
Βιολάκη, Ροδάνθη Σ.
Επιβλέπων:
Μαρούδα, Μαρία-Ντανιέλλα
Θέματα:
Keywords:
Ελληνικό σύστημα ασύλου, προσφυγικό δίκαιο, ευαλωτότητα, αιτούντες άσυλο, ανθρώπινα δικαιώματα Greek asylum system, international refugee law, notion of vulnerability, asylum seekers, human rights
Ημερομηνία Έκδοσης:
2021
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η ευαλωτότητα έλαβε κεντρική διάσταση στο ελληνικό σύστημα ασύλου. Στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, η αναγνώριση ευαλωτότητας αποτελούσε τη δίοδο διαβίωσης από τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης στα νησιά και στον επιβαλλόμενο γεωγραφικό περιορισμό. Σηματοδοτούσε τη μεταφορά στην ενδοχώρα και κυρίως τη συμμετοχή στην κανονική διαδικασία, σε απόσταση ασφαλείας από την εξωτερικοποίηση του ασύλου και τον κίνδυνο απέλασης στην Τουρκία σε περίπτωση απορριπτικής απόφασης. Ο διαχωρισμός των αιτούντων άσυλο σε ευάλωτες και μη ευάλωτες ομάδες βασίστηκε στο αποτέλεσμα της αξιολόγησης της ευαλωτότητας. Ωστόσο, η υπεραπλουστευμένη εφαρμογή της ευαλωτότητας ως μέσο κατηγοριοποίησης σε συνδυασμό με την υποκειμενική διάσταση των διαδικασιών χορήγησης διεθνούς προστασίας επέφερε κατακερματισμό και ανισότητες. Οι ομάδες ευαλωτότητας και ελλιπής ιατρικός έλεγχος δεν δύναντο να αποτυπώσουν τις πραγματικές ανάγκες των αιτούντων άσυλο. Η υπεραπλούστευση των διαδικασιών χορήγησης διεθνούς προστασίας σε δύο κατηγορίες ανάλογα με το αποτέλεσμα του ιατρικού ελέγχου υποβαθμίζει τη διαδικασία ασύλου, την ισότιμη και δίκαιη αξιολόγηση των αιτημάτων άσυλο και εν τέλει τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951.
Abstract:
The notion of vulnerability reached enormous dimensions in the Greek asylum system. At the Aegean islands, the recognition of the vulnerability was the escape valve from the degrading living conditions in the islands and the imposed geographic restriction. It signified the referral to the mainland and most importantly the participation in the regular procedure, away from the externalization of asylum and risk of deportation to Turkey in case of rejection. The classification of the applicants into vulnerable and non-vulnerable groups was based on the outcome of the vulnerability assessment. However, the simplistic implementation of vulnerability following a group-based approach, combined with the subjective nature of the RSD culminated in disparities and fragmentation. The established groups of vulnerable persons and the poor medical screening failed to capture the realistic needs of the asylum seekers. The over-simplification of RSD procedures into two categories based on the medical record undermines the asylum process, challenges the equal and fair evaluation of the asylum claimants and the promise of the Refugee Convention.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2021
