Οι αποφάσεις των διεθνών δικαστηρίων της τελευταίας δεκαετίας σε θέματα των οριοθετήσεων των θαλασσίων ζωνών και η εφαρμογή τους στην Ελλάδα
Τίτλος:
The recent (2009-) maritime delimitation cases and their relevance to the delimitation of Greece's maritime boundaries
Κύρια Υπευθυνότητα:
Καρίεβα, Αλεξάνδρα Σ.
Επιβλέπων:
Συρίγος, Άγγελος
Θέματα:
Keywords:
Δίκαιο της θάλασσας, οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών, οριοθέτηση αιγιαλίτιδας ζώνης, οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας, οριοθέτηση ΑΟΖ, Αιγαίο, Μεσόγειος Law of the sea, delimitation of maritime zones, delimitation of territorial waters, delimitation of the continental shelf, delimitation of EEZ, Aegean, Mediterranean
Ημερομηνία Έκδοσης:
2019
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει τη νομολογία των Διεθνών Δικαστηρίων της τελευταίας δεκαετίας (2009 -2019) στο θέμα των οριοθετήσεων των θαλασσίων ζωνών και την εφαρμογή της στην πιθανή μελλοντική οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών της Ελλάδας με τις γειτονικές της χώρες. Συγκεκριμένα, αναλύονται με χρονολογική σειρά οι εξής αποφάσεις: Maritime Delimitation in the Black Sea (Romania v. Ukraine), (ICJ),2009, Territorial and Maritime Dispute(Nicaragua v. Colombia)(ICJ)2012, Dispute Concerning Maritime Delimitation between Bangladesh and Myanmar (ITLOS) 2012, Bay of Bengal Maritime Boundary Arbitration between Bangladesh and India (PCA) 2014, Maritime Dispute (Peru v. Chile) (ICJ) 2014, Arbitration between the government of the Republic of Croatia and the Government of the Republic of Slovenia (PCA) 2017, Dispute Concerning Delimitation of the Maritime Boundary between Ghana and Côte d'Ivoire in the Atlantic Ocean (ITLOS) 2017, Maritime Delimitation in the Caribbean Sea and the Pacific Ocean (ICJ),2018.Ως αφετηρία επιλέχτηκε η απόφαση Maritime Delimitation in the Black Sea, καθώς σε αυτήν αποκρυσταλλώθηκαν τα τρία στάδια της οριοθέτησης, τα οποία έκτοτε εφαρμόζονται από τα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα. Επιπρόσθετα, στο πλαίσιο της παρούσας εργασίας θεωρήθηκε σκόπιμο να εξεταστεί και η απόφαση The South China Sea Arbitration (The Republic of Philippines v. The People's Republic of China)(PCA),2017 και ειδικότερα το τμήμα της, στο οποίο ερμηνεύεται το άρθρο 121 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, παρόλο που η συγκεκριμένη υπόθεση δεν αφορά σε οριοθέτηση. Στην Ελλάδα, η οποία είναι μία χώρα με πληθώρα νησιών, η συγκεκριμένη απόφαση παρέχει πολλές χρήσιμες πληροφορίες, οι οποίες δύνανται να αξιοποιηθούν μελλοντικά.Για την πραγματοποίηση του στόχου της εργασίας κρίθηκε απαραίτητο πρώτα απ’ολα να αναφερθεί συνοπτικά το συμβατικό δίκαιο που διέπει τις οριοθετήσεις αλλά και τα σημαντικότερα σημεία της εξέλιξης της νομολογίας πριν το 2009. Στη συνέχεια ακολουθεί η ανάλυση της νομολογίας από το 2009 και έπειτα. Ύστερα, αφού παρουσιαστούν οι υφιστάμενες εκκρεμότητες στο θέμα της οριοθέτησης μεταξύ της Ελλάδας και των γειτονικών κρατών, εξετάζεται η εφαρμογή των σχετικών με την ελληνική περίπτωση σημείων των αποφάσεων.Το συμπέρασμα το οποίο προκύπτει είναι πως παρόλο που οι θέσεις που έχουν λάβει τα διεθνή δικαιοδοτικά όργανα είναι ως επί το πλείστον υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, υπάρχουν κάποια σημεία στις αποφάσεις τα οποία χρήζουν προσοχής και πρέπει να ληφθούν υπόψη σε περίπτωση μελλοντικής οριοθέτησης είτε με συμφωνία είτε μέσω της δικαστικής οδού. Επιπρόσθετα, οι γεωγραφικές συνθήκες των αποφάσεων που εξετάστηκαν δεν ταυτίζονται απόλυτα με τη γεωγραφική πραγματικότητα της Ελλάδας, η οποία χαρακτηρίζεται από πληθώρα νησιών, τα οποία σχηματίζουν ένα ενιαίο σύνολο που λειτούργει ως προέκταση της ηπειρωτικής Ελλάδας. Κατά συνέπεια, είναι δύσκολο να μιλήσουμε για απολύτως ακριβή σύγκριση, μιας και δεν υπάρχουν πάντοτε πανομοιότυπα δεδομένα. Τέλος, καθώς η συγκεκριμένη εργασία περιορίζεται στην εξέταση της ουσίας των αποφάσεων, υπάρχει μεγάλο περιθώριο για μία μελλοντική εξέταση των άλλων, εξίσου κρίσιμων, σημείων της διαδικασίας της οριοθέτησης, όπως ζητήματα των προκαταρκτικών ενστάσεων, της εδαφικής κυριαρχίας ή ακόμα και διεθνούς ευθύνης των κρατών, τα οποία επίσης πρόεκυψαν στις αποφάσεις που εξετάστηκαν.
Abstract:
The jurisprudence of international courts of the last decade as regards the delimitation of maritime zones and its application in the eventual future delimitation of Greece’s maritime boundaries with her neighboring countries will be examined in this thesis. More precisely, the following decisions and awards will be analyzed by chronological order: Maritime Delimitation in the Black Sea (Romania v. Ukraine),(ICJ), 2009, Territorial and Maritime Dispute(Nicaragua v. Colombia)(ICJ) 2012, Dispute Concerning Maritime Delimitation between Bangladesh and Myanmar (ITLOS) 2012, Bay of Bengal Maritime Boundary Arbitration between Bangladesh and India (PCA) 2014, Maritime Dispute (Peru v. Chile) (ICJ) 2014, Arbitration between the government of the Republic of Croatia and the Government of the Republic of Slovenia (PCA) 2017, Dispute Concerning Delimitation of the Maritime Boundary between Ghana and Côte d'Ivoire in the Atlantic Ocean (ITLOS) 2017, Maritime Delimitation in the Caribbean Sea and the Pacific Ocean (ICJ), 2018. The Maritime Delimitation in the Black Sea case has been opted as the starting point since the three-stage methodology, which has been applied by international courts in the delimitation processes since then has crystallized in this decision. In addition, it was advisable that the South China Sea Arbitration (2017) be examined in the framework of the present thesis and more specifically the part in which the clause 121 of UNCLOS is interpreted. Despite the fact that the specific award does not concern the delimitation issue, in a country with a plethora of islands like Greece, the specific award provides us with a lot of useful information of which she can make use in the future.However, it was necessary that first of all the conventional law be mentioned briefly, which governs the delimitation process, as well as the most important points of the jurisprudence prior to 2009, so that the purpose of the present thesis will be achieved. Afterwards, the analysis of the jurisprudence following on 2009 will be examined. Later on, after the existing pending matters of the delimitation issues between Greece and her neighbors will have been put forward, the application of the points of the decisions relating to the Greek case follows.The conclusion that inevitably is drawn is that although the decisions that have been made by the international courts are mostly in favor of the Greek interests, there are some aspects in these decisions that require our attention and have to be taken into consideration in case of a future delimitation. In addition, the cases that have been examined in this thesis do not absolutely identify with Greece’s geographical reality, since she possess a plethora of islands, forming a single entity and functioning as an extension of the continental Greece. Consequently, it is difficult to talk about an absolute and objective comparison since there is no precedent of a completely similar case. Finally, since the present thesis is limited to the examination of the merits of the procedure, there is a great possibility of the other crucial aspects of delimitation procedure being examined in the future, such as preliminary objections, territorial sovereignty or even the issue of states’ international responsibility, which have also been examined in those decisions.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2019
